Na sceni Kamernog teatra 55 tri nove predstave, “familijarna trilogija” u režiji Dine Mustafića

Na sceni Kamernog teatra 55 u toku je rad na trilogiji “Sin”, “Majka”, “Otac” po dramskim tekstovima Floriana Zellera, u režiji Dine Mustafića. Premijere predstava planirane su u periodu maj-juni.

Prvi dramski tekst iz ove triologije koji će biti izveden je “Sin“ čija premijera je planirana za 12. maj.

“U teatru ne volim teme koje su samo reprodukcija života. Kamerni teatar je specifičan scenski prostor koji otvara mogućnost da gledalac osjeti emotivne vibracije kada pozorište postaje sinteza života, a ne njegova puka imitacija. To je razlog zašto sam se odlučio da u kamernom teatarskom prostoru postavim ‘familijarnu trilogiju’ znamenitog francuskog pisca Floriana Zelera kojeg britanski Gardijan karakteriše ‘najuzbudljivijem piscem današnjice'”, kazao je u razgovoru za Fenu povodom predstojeće premijere Dino Mustafić. 

Podsjeća da je dramska trilogija “Majka”, “Otac”, “Sin” donijela Zeleru Molijerovu nagradu i danas se ubraja među najizvođenije na svjetskim scenama.

“U sarajevskoj produkciji okupio sam ekipu glumaca sa kojima mjesecima radim i uvjeravam se kako je jedino moguće u ovakve teatarske avanture krenuti sa umjetnicima koje ne krase samo talenat i glumačko umijeće, već i predanost, studioznost u kreiranju uloge. Odavno mi teatarski rezultat nije najbitniji pred neprocjenjivim iskustvom i emotivnim pamćenjem kakvi su bili naši razgovori o svakoj misli koja će se čuti sa scene”, kazao je Mustafić.

Navodi kako ima potrebu da se zahvali i svim dramaturzima koje je pozvao da pomognu u još tačnijem formulisanju scenske zamisli.

Mustafić kaže da osim što se u trilogiji svi karakteri u različitim dramama istovjetno nazivaju, veže ih i spisateljska provokacija, svojevrsna namjera da nedorečenošću ostavi gledaocu mogućnost da prati uzbudljive priče od psihološkog trilera do tragikomedije preko melodrame, rastačući jedinstvo mjesta, vremena i radnje.

“Tekstove odlikuje stvaranje zabune, u smislu koja je verzija događaja u repetitivnosti dramske strukture i njenim apsurdnim iskliznućima ona prava. U ‘Ocu’ se pitate – ko je vlasnik istine? Onaj čija je perspektiva izmijenjena, ili su to oni koji ga okružuju i uvjeravaju u vlastite realnosti, ponekad i sebičnim ‘istinama‘ koje definišu njihove potrebe prestrašene egzistencije u skorijoj budućnosti. Strah za drugoga strah je u kojemu se ogleda naše vlastito ja. Naši vlastiti strahovi određuju i nas same, kakvi smo ljudi”, podvukao je Mustafić.

Govoreći o dijelu triologije “Majka“, Mustafić navodi da tu u jednom trenutku – dijete napušta gnijezdo. Svi njeni strahovi i sve bojazni izlaze na površinu kroz primalne nagone koji se moraju kontrolirati u suvremenom društvu.

“Preispitivanje smisla života počinje iz njenog uma, iz perspektive u kojoj se pitamo da li žena koja se ostvari kao roditelj nakon osamostaljenja potomstva bude zaboravljena i napuštena, i šta joj je onda izbor i uloga? Ima li Majka u Zelerovoj drami pravo na emocije koje proživljava, bez osjećaja krivice?”, pojašnjava Mustafić.

I u trećem komadu “Sin“, Zeler usmjerava pažnju na adolescentsku depresiju sina koji pati nakon razvoda svojih roditelja, precizno istražuje osjećanja svojih junaka, unutarnja previranja i njihove međusobne odnose.

“Prava tema komada je ljubav, nemoć da se ljubavlju spase neko, čak i kada je ljubav bezuslovna ona ne može da dopre do smisla života mladog čovjeka u kulturi diktature uspjeha i velikih očekivanja koja nemaju uporište u trajno narušenom porodičnom skladu”, kazao je Mustafić.

Ističe da je Zeler pisac koji uzima univerzalne životne obrasce kao polaznu tačku za svoje drame, situacije u kojima svako od nas može da se prepozna.

“Rečenice koje likovi izgovaraju su opšte, svakodnevne, maltene nedovršene. On čak i likovima daje opšta, univerzalna imena i ta imena se iz drame u dramu ponavljaju. Ova opštost je zaoštrena nečim na šta malo možemo da imamo uticaja, a to je da su obrasci koji se ponavljaju neminovnost naših života. Njihova arhetipska nerazrješivost ima antičke dimenzije 21 vijeka”, podvukao je u razgovoru za Fenu reditelj Dino Mustafić, govoreći o triologiji“ Majka”, “Otac”, “Sin” Floriana Zellera koja će u njegovoj režiji biti postavljena na scenu Kamernog teatra 55 u periodu maj/juni

U djelu triologije “Sin“ igraju: Admir Glamočak, Davor Golubović, Sabina Bambur, Džana Pinjo, Amar Selimović. Dramarturg je Vedran Fajković. Kostimografiju i scenografiju potpisuje Adisa Vatreš Selimović.

U postavci predstave “Majka“ igraju: Tatjana Šojić, Mehmed Porča, Elma Juković, Davor Domazet. Dramaturginja: Stela Mišković

Dramarturginja za predstavu “Otac“ je Željka Udovičić Pleština. U ovoj postavci igraju: Vladimir Jurc, Maja Izetbegović, Dina Mušanović, Amar Selimović, Boris Ler i Nadine Mičić.